Wie dit seizoen de wedstrijden van Vitesse in ogenschouw neemt en kijkt naar wat de concurrentie heeft gepresteerd, kan niet aan de gedachte ontkomen dat Vitesse misschien wel een unieke kans heeft gemist om een historische tweede plaats te behalen.

In het duel tegen FC Utrecht bouwde Vitesse vanaf het begin een ruim veldoverwicht op en werd voorzichtig het doel van Robin Ruiter gezocht. Na een klein kwartier maakte Bertrand Traore de bal met een subtiele voetbeweging vrij en via een Utrechts been verscheen de 1-0 op het scorebord. Diezelfde Traore verdubbelde na circa een half uur de voorsprong na fraai voorbereidend werk van Zakaria Labyad.

Het was wachten op een grotere voorsprong. Tegen het eind van  de eerste helft verslapte Vitesse echter en wel zo erg dat Yassin Ayoub na een prachtige combinatie de 2-1 binnentikte. Het kon nog erger, want in de blessuretijd kreeg FC Utrecht weer vrij baan via Vitesse’s linkerkant en kon Bart Ramselaar zowaar de 2-2 achter Eloy Room koppen. Vitesse hoefde niet eens meer af te trappen.

De tweede helft was een grote rommelpot, de thuisclub was slordig, ongeconcentreerd en door de tussenstand bij Excelsior-AZ was de derde plek sowieso al niet meer haalbaar. De enige overgebleven uitdaging was om Feyenoord in de eindstand voor te blijven, maar daarvoor moest worden gewonnen. Vijf minuten voor tijd kwam Vitesse echter zelfs op achterstand toen Danny Verbeek een vrije trap achter Eloy Room knalde: 2-3. In de tegenstoot zorgde Zakaria Labyad direct voor de gelijkmaker, 3-3 werd ook de eindstand.

Het was dit seizoen op veel momenten aangenaam vertoeven in de Gelredome.