In een dunbevolkt en akelig sfeerloos Gelredome heeft Vitesse vanavond thuis een kansloze nederlaag geleden tegen ADO Den Haag: 1-3. De ploeg kon geen moment aanspraak maken op een beter resultaat en mocht de handen dichtknijpen dat Den Haag slordig met de kansen omsprong en meerdere malen Piet Velthuizen op haar weg vond.

Tegen Feyenoord was ik nog met vakantie, maar volgens omstanders was dat niet slecht geweest. Vol verwachting ging het publiek er eens goed voor zitten, maar vanaf de eerste minuut worstelde Vitesse met zichzelf. In de 18e minuut volleerde Bogdan Milic de 0-1 binnen en vlak voor rust verdubbelde Csaba Horvath uit een corner de score, nadat eerst Velthuizen de bal nog op fenomenale wijze twee keer uit zijn doel had geranseld.

Ondanks twee wissels veranderde er na de rust niets aan het spelbeeld, integendeel, de reflexen van Velthuizen voorkwamen een snelle 0-3. Na een scrimmage was ook hij echter kansloos en tikte Karim Soltani de derde Haagse treffer binnen. Op dat moment was er nog een half uur te spelen, maar de eerste supporters verlieten reeds het stadion. Na een comedy capers-act caramboleerde de bal via de voet van Calvin Jong-a-Pin tegen de eigen doellat. Kort daarop moest Velthuizen geblesseerd naar de kant.

ADO Den Haag liet Vitesse maar wat aanmodderen, maar werkelijk niets lukte aan Arnhemse zijde: geen beleving, geen vlotlopende combinaties, geen tempo, alles door de lucht waar de onthutsend zwakke Lasse Nilsson geen poot aan de grond kreeg. In de 89e minuut kopte Civard Sprockel uiteindelijk een vrije trap van Alexander Buttner in de verre hoek binnen. Dat de vrolijke scoringstune nog werd afgespeeld, deed een beetje potsierlijk aan.

In de tien jaren dat ik nu op de tribunes zit, heb ik Vitesse nog nooit zo slecht spelen, terwijl Theo Bos zo’n beetje het sterkste elftal kon opstellen (alleen aanvoerder Paul Verhaegh was er niet bij). Een Man of the Match werd niet gekozen. Vitesse kijkt het degradatiespook recht in de ogen.