WK Schaatsen: Kunst en vliegwerk in Ottawa

Waanzinnig wedstrijdverloop maakt WK-marathon tot een farce

 

Na een week vol organisatorische problemen en schijnbaar onoplosbare sponsorperikelen leek alles toch nog goed te komen met het officieuze wereldkampioenschap over 100 kilometer op natuurijs. Een klein half uur na de start bleek dat echter ijdele hoop. Een groep van bijna dertig vaderlandse marathontoppers nam het heft in eigen hand en staakte de strijd uit protest tegen de vermeende bevoordeling van een (ijzersterke) kopgroep door de aanwezige cameraploegen van de AVRO en de BRT. In de chaos die ontstond kwam uiteindelijk Andy van der Pauw, de 22-jarige meesterknecht van Richard van Kempen, als winnaar van het regenboogpak tevoorschijn.

Ottawa klein

 

Volgens vele betrokkenen was de heibel met de televisiemotoren de druppel die de emmer deed overlopen. De tijdens de hele week opgekropte irritaties in de richting van de Canadese organisatie deden bij ruim dertig schaatsers de stoppen volledig doorslaan. Terug naar zaterdagochtend 11 februari. Dankzij het bereikte sponsorcompromis (zowel de naam van hoofdsponsor Canadian Airlines als de eigen naam op het hesje met het startnummer en de eigen naam op de rug van het schaatspak) staan om 08.00 uur alle vaderlandse marathoncoryfeeen klaar voor vertrek. Diepe gaten op verscheidene plaatsen in het ijs brengen hoofdscheidsrechter Co Verreij ertoe pas om 08.30 uur het startschot te laten klinken. Eindelijk.

 

Bliksemstart

Vrijwel direct na het startschot kiezen Richard van Kempen en Henri Ruitenberg het hazepad. In een mum van tijd heeft het duo een voorsprong genomen van een paar honderd meter. Van Kempen daarover: “Wij hadden met onze ploeg duidelijke afspraken gemaakt over de te volgen tactiek. Vanaf het begin zouden we de aanval kiezen om zo te voorkomen dat de koers door andere ploegen zou worden lamgelegd om te eindigen met een massasprint.”

De situatie wordt bijkans ideaal voor de SONY-ploeg als kort daarop Van Kempens ploeggenoot Andy van der Pauw met in zijn kielzog natuurijsspecialist Evert van Benthem bij het tweetal weet aan te sluiten. Coach Jos Geijsel na afloop: “Een ideale kopgroep. Ruitenberg rijdt het hele seizoen al zonder sponsor, Van Benthem, die het hele jaar nog geen prijs heeft gereden en het toch van dit soort wedstrijden moet hebben, idem dito en wij zijn met twee man vertegenwoordigd. Mooier kan het haast niet.”

 

Samenwerking perfect

De samenwerking in de kopgroep verloopt perfect. Er wordt kop over kop gereden en de voorsprong groeit bij iedere slag. In recordtijd loopt die voorsprong zelfs op tot 1 minuut bij de eerste doorkomst na ruim 9 kilometer. Dan wordt het peloton achtervolgers wakker. In een vlaag van hoogmoedswaanzin (“Die pakken we makkelijk terug, het is pas de eerste ronde”) hebben zij het de eerste ronde rustig aan gedaan, maar zij krijgen in de gaten dat het de vier koplopers meer dan ernst is met deze ontsnapping. Het peloton heeft de slag gemist. Plotseling wordt vol gas gegeven, vooral door de jongens van Klerk’s Plastic.

Inmiddels zijn ook de televisieploegen van AVRO en BRT al actief op het ijs. Het parcours is op verschillende plaatsen veel smaller gemaakt dan eigenlijk noodzakelijk is, waardoor het camerateam vaak bovenop de koplopers komt te zitten. Dat zet kwaad bloed bij het achtervolgende peloton, dat om de haverklap kennis kan nemen van deze “bevoordeling”, omdat de wegen van kopgroep en peloton elkaar diverse malen kruisen.

Bij de tweede doorkomst blijkt de voorsprong te zijn gegroeid tot ruim 1 minuut 45. “Geen kunst, ze stayeren als gekken. Zelfs tegen de wind in groeit hun voorsprong,” wordt er gebulderd vanuit het peloton. Direct geeft hoofdscheidsrechter Co Verrey de AVRO opdracht meer afstand te bewaren bij het maken van filmopnamen, hetgeen ook prompt gebeurt. Het grootste kwaad was echter al geschied.

 

Staking

De bom barst op het moment dat van de achtervolgende groep Yep Kramer en Yoeri Takken bijna op de tweede motor botsen, als deze vol in de remmen moet voor een achtergebleven Canadese krabbelaar. “En bloc” besluit het peloton de wedstrijd te verlaten, zodat bij het naderen van de finish niet rechtsom, maar linksom wordt geschaatst. Een vermetele poging van de groep om ook de koplopers een halt toe te roepen mislukt volledig, waarna een verhit half uur volgt. De consternatie is compleet en de discussies volgen elkaar in rap tempo op.

Een poging van Co Verrey om bij de volgende doorkomst de koplopers tot stoppen de dwingen faalt eveneens. Onder een luid “wij kunnen er toch ook niets aan doen” en “dat kun je niet maken” vervolgens Van Kempen c.s. hun weg.

Uiteindelijk valt de beslissing het peloton bij de volgende doorkomst weer met de kopgroep mee te sturen, in eerste instantie in de waan dat zij nog steeds kans maken op de regenboogtrui.

Dertig kilometer later krijgt datzelfde peloton de bel voor de laatste ronde om af te sprinten voor de plaatsen tien en volgend. Opnieuw volgt grote verwarring, want Andries Kasper denkt zelfs dat hij de wereldtitel in de wacht heeft gesleept. Als snel volgt de grote ontnuchtering: het ging slechts om plaats tien, hetgeen Lex Cazemier doet uitroepen: “We hadden nooit opnieuw moeten starten.” Een “ze hadden nooit opnieuw MOGEN starten” lijkt hier meer op zij plaats.

 

Finish

De kopgroep is intussen bezig met de laatste en beslissende ronde. Vooral Evert van Benthem probeert talrijke keren weg te komen. Tevergeefs. Iedere keer pakt Richard van Kempen de tweevoudig winnaar van de Elfstedentocht terug. Na de derde poging geeft Van Kempen zijn ploeggenoot Van der Pauw het sein weg te springen. Met succes, waarmeer het plogenspel perfect is. De 22-jarige Ankevener krijgt vleugels als hij ziet dat hij vrijwel direct uit het zicht van zijn achtervolgers verdwijnt. Van der Pauw: “Mijn zelfvertrouwen groeide bij iedere slag. Deze overwinning is een beloning voor het vele werk dat ik het hele seizoen voor Richard heb verricht.” Over de waarde van zijn overwinning was hij  kort: “Die andere jongens zijn zelf gestopt, daar heb ik geen boodschap aan. Wij hebben met z’n vieren onze wedstrijd gereden en ik ben een terechte winnaar.”

 

(Gepubliceerd in SCHAATS+kroniek, 24e jaargang nummer 7)

Be the first to comment on "WK Schaatsen: Kunst en vliegwerk in Ottawa"

Geef een reactie

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.