Ik heb eigenlijk continu een lees- en kennisachterstand. De wereld draait in recordtempo en ik heb natuurlijk rechten en plichten ten aanzien van Verzameld Werk, waardoor ik keuzes moet maken. De consequentie is dat ik ontwikkelingen dan ook later dan ik gewoon was probeer te plaatsen in het uitdijende medialandschap. Ik heb er geen moeite mee

De afgelopen week had voor mij twee opvallende zaken in petto. Allereerst kon ik de ruimte op Twittermania benutten Twyyso onder de aandacht te brengen, vervolgens rolden alle deskundigen, guru’s en analytici weer over elkaar heen om de introductie van de hashtag op Facebook te bespreken.

‘Kopieergedrag van Twitter’, was een veelgehoorde quote. Ik denk dat er iets anders aan de hand is: de mogelijkheden om je als social netwerk te onderscheiden zijn niet onuitputtelijk. Daarnaast vind ik het opnieuw opvallend dat het altijd maar over targeting, advertising gaat. Vrijwel nooit staan businessmodellen centraal die geld bij de eindgebruiker halen. Social TV is ook zo’n toverwoord.

In juni 2012 schetste Ruud Hendriks het ook nog maar eens in een column in Emerce: het enige succesnummer op het gebied van interactieve televisie is nog altijd het oersimpele Call TV geweest.

In de afgelopen meivakantie heb ik een ruk de biografie van Joop van den Ende uitgelezen. Vanuit mijn eigen achtergrond bleef ik hangen op pagina 255 en heb ik ook diverse keren teruggebladerd. ‘Hij wilde eerst weleens weten hoe het verdienmodel eruitzag: “Ik vroeg waar de winst zat. Het antwoord: advertenties, advertenties, advertenties. Pas later is het ook een optie geworden te laten betalen voor diensten. Maar toen was het nog niet zover.”’

Ik wist het, wel met meer dan 1 miljard gebruikers zou Facebook (maar ook anderen) eens moeten nadenken over een ‘premium hashtag’. Wellicht dat ik een gedachtegang uit 2010 eens bewerk met ‘Zoek en vervang.’